Halka

opera w czterech aktach
kompozytor: Stanisław Moniuszko
libretto: Włodzimierz Wolski
data powstania: 1846–1847 (wersja 2-aktowa), 1857 (wersja 4-aktowa)
prapremiera wersji 2-aktowej: wykonanie koncertowe 1 lutego 1854 – Wilno, wykonanie sceniczne 18 lutego 1854 – Wilno
prapremiera wersji 4-aktowej: 1 stycznia 1858 – Warszawa, Teatr Wielki

premiera pod kierownictwem muzycznym Antoniego Wicherka: 26 października 1975 – Warszawa, Teatr Wielki

 

Premierowy spektakl Halki Stanisława Moniuszki przygotowany został z okazji obchodów 150. rocznicy położenia kamienia węgielnego pod budynek Teatru Wielkiego w Warszawie (1825) oraz 10. rocznicy otwarcia w odbudowanym po wojnie gmachu (1965). Antoni Wicherek sprawował zarówno kierownictwo muzyczne nad przedstawieniem, jak i prowadził orkiestrę zza pulpitu dyrygenckiego. Spektakl – w reżyserii Marii Fołtyn, choreografii Witolda Grucy i scenografii Andrzeja Majewskiego – odniósł ogromny sukces. Recenzenci uznali go za „wyjątkowej urody, imponujący przepychem i rozmachem, przewyższającym bodajże wszystko, co się dotąd na scenie Teatru Wielkiego oglądało” (Józef Kański), mający „posmak rewelacji” (Janusz Ekiert) oraz „starannie i pieczołowicie przygotowany, (…) po prostu piękny” (Marian Fuks).

 

„Wystarczy zróżnicować dynamikę wewnętrzną, a wówczas tu i tam odezwą się nie słyszane dotychczas kontrapunkty, nowe współbrzmienia, motywy… Wymaga to jednak żmudnej pracy zarówno od dyrygenta, jak i od orkiestry.”
Antoni Wicherek o interpretacji "Halki"

Przed premierą „Halki” – rozmowa z dyr. Antonim Wicherkiem (rozmawiał Bogusław Kaczyński)

 

opracowanie libretta: Kazimierz Sikorski
reżyseria: Maria Fołtyn
kierownictwo muzyczne: Antoni Wicherek
inscenizacja: Maria Fołtyn, Andrzej Majewski
scenografia: Andrzej Majewski
kierownictwo chóru: Henryk Wojnarowski
choreografia: Witold Gruca
dyrygent: Antoni Wicherek
asystent dyrygenta: Jacek Kaspszyk
przygotowanie chóru: Henryk Wojnarowski, Lech Gorywoda, Andrzej Banasiewicz

obsada

Halka: Bożena Kinasz-Mikołajczak, Hanna Lisowska, Hanna Rumowska-Machnikowska
Stolnik: Włodzimierz Denysenko, Edmund Kossowski, Bernard Ładysz, Jerzy Ostapiuk, Leonard Mróz
Zofia: Bożena Betley-Sieradzka, Barbara Nieman, Janina Ruśkiewicz
Dziemba: Marek Dąbrowski, Edward Pawlak, Władysław Skoraczewski
Janusz: Jan Czekay, Feliks Gałecki, Andrzej Hiolski, Zdzisław Klimek
Jontek: Bogdan Paprocki, Józef Sojka, Roman Węgrzyn
Dudarz: Władysław Jurek, Zbigniew Nowicki

Gość I: Kazimierz Dłuha, Jan Góralski
Gość II: Stanisław Matuszczyk, Lesław Pawluk
Gość III: Lech Jackowski
Wieśniak: Kazimierz Dłuha, Józef Hazuka, Stanisław Matuszczyk, Józef Sojka

taneczne partie solowe: Bożena Gadzińska, Barbara Gierałtowska, Barbara Włodarczyk, Renata Agaciak, Maria Kocik, Elżbieta Kostarz, Alicja Rosłońska, Jolanta Rusak, Jolanta Wilkońska, Bożena Zielińska, Miłosz Andrzejczak, Jerzy Graczyk, Zbigniew Juchnowski, Roman Kerson, Ryszard Krawucki, Zygmunt Sidło, Michał Gniewaszewski, Krzysztof Szymański, Krzysztof Słoń, Łukasz Gruziel

solo wiolonczelowe w IV akcie: Wanda Borucińska, Jerzy Ługiewicz, Jerzy Węsławski

 

 

 

Stanisław Moniuszko Halka , nagranie z lat 1997-1998 dla TVP 2 - fragment